bugun-de-sabahi-ettik geceleri

Sabahlari uyandigimda kendimi savastan cikmis gibi hissediyorum.
Kesik kesik uykular, sacma sapan ruyalar, irkilerek uyanmalar, gozumu acip nerde oldugumu bilememeler...
Gecenin yukuyle ezilen bedenimi, aklimi yataktan cikartamiyorum sabah oldugunda.
Diger taraftan da bir savastan daha sag cikmis olmanin verdigi garip bir vakurlukla aciyorum gozlerimi.
Bir umarsizlik cokuyor uzerime. Haddinden fazla curetkar oluveriyorum.
Hani o an bana ne sorsan umursamadan durustce cevabini verebilirim.
Tam o an hayatimla alakali cok ciddi kararlar alabilirim iki kez dusunmeden.
Bildigim, yasadigim hersey, biraktigim her sehir, her insan eriyip tek bir dogru oluyor o sacma sapan gecelerin  sabahinda. O mutsuz yorgunluk hali, bir aymak haliyle beraber geliyor.
Anlat deseler anlatamayacagim bir seyi bilerek uyaniyorum.
Bildigim sey beni sakinlestirmiyor.

Yalnizligin en kötu hali bir yatakta, bir evde yalniz uyumak bence.
En cekilmez hali yalnizligin gunes gittigi vakit gelen.
Daha da kötusu benim diyemedigim evlerde, otellerde, o göcmen hallerimde kendimi iki carsaf arasinda debelenirken bulmak bazen.
Yasadigim hayatin bana sundugu muazzam ne varsa, bedelini uykularimla öduyorum bazen.
Insanlar bir seyler ister. Ben bu aralar huzurlu bir uyku istiyorum sadece.

bahar moralleri

gurbet ayri bir mesele,
lakin ben can erigi bilmeyen ulkeler arasinda kisildim kaldim.
halbu ki bir lira verip bir kulah dolusu can erigi almamis adama aski nasil anlatacaksin...